عیسی دگربار می‌آید  

در کتاب یوحنا ۴: ۴۶-۵۴ می‌خوانیم که خداوند عیسی مسیح دگربار به شهر قانای جلیل می‌رود. عزیزان چندی پیش عیسی مسیح در آن شهر اولین معجزه خود را انجام داد. این معجزه تبدیل آب به شراب در مجلس عروسی بود. در این مهمانی که شراب تمام شده بود به زودی میزبان شرمنده مهمانان خود می‌شد که عیسی کاری بزرگ انجام داد. پس از این معجزه شگفت انگیز یعنی تبدیل آب به شراب، ‌تمامی اهل شهر مطلع شده و خبر همه جا پیچید.
در ادامه ماجرا می‌خوانیم که مردی درباری، اهل کفرناحوم،‌ وقتی می‌شنود که عیسی دگربار به قانا آمده، به سوی او می‌شتابد و از عیسی مسیح درخواست می‌کند که فرزندش را که در حال مرگ است، شفا دهد.
طبق آیه متی ۵: ۱۴-۱۵ می‌خوانیم: «شما نور جهانید. شهری را که بر فراز کوهی بنا شده، نتوان پنهان کرد. هیچ‌ کس چراغ را نمی‌افروزد تا آن را زیر کاسه‌ای بنهد، بلکه آن را بر چراغدان می‌گذارد تا نورش بر همۀ آنان که در خانه‌اند، بتابد.»
طبق این آیه لازم است که اجازه دهیم نور مسیح که در ما است،‌ چراغ راه این دنیای تاریک باشد. در این صورت دیگران کارهایی را که خداوند برایمان انجام داده را می‌بینند و می‌شنوند. آنان از این طریق علاقمند به مژده انجیل شده، با فیض خداوند، نجات بیابند و در نور خدا سالک بشوند.
آن مرد پس از دیدار با عیسی مسیح با او وارد گفتگو می‌شود. کلام خدا در یوحنا ۴: ۴۸-۵۳ می‌فرماید: «عیسی به او گفت: تا آیات و عجایب نبینید، ایمان نمی‌آورید. عیسی به او گفت: برو؛ پسرت زنده می‌ماند. آن مرد کلام عیسی را پذیرفت و به راه افتاد. هنوز در راه بود که خدمتکارانش به استقبال او آمده، گفتند: پسرت زنده و تندرست است. از آنها پرسید: از چه ساعت رو به بهبود نهاد؟ گفتند: دیروز، در هفتمین ساعت روز تبْ او را رها کرد. آنگاه پدر دریافت که این همان ساعت بود که عیسی به او گفته بود: پسرت زنده می‌ماند. پس خود و همۀ اهل خانه‌اش ایمان آوردند. این دوّمین آیتی بود که عیسی هنگامی که از یهودیه به جلیل آمد، به ظهور رسانید.
عزیزان عیسی فقط به شفای پسر نمی‌اندیشید بلکه می‌خواست که او و اهل خانه‌اش نیز نجات یابند. عیسی مسیح او را طبق نیازش ملاقات کرد. عزیزان چگونه ما انتظارداریم اقوام ما نجات یابند، وقتی که خبر خوش انجیل را از آنان دریغ می‌کنیم؟
رومیان ۱۰: ۱۷ می‌فرماید: پس ایمان از شنیدنِ پیام سرچشمه می‌گیرد و شنیدنِ پیام، از طریق کلام مسیح میسّر می‌شود.
در آخر ما مسئول کاشتن بذرهای ایمان در سرزمینمان هستیم. لازم است که با دعا، حضور خدا را بطلبیم. عیسی مسیح دگربار به سراغ آنانی که کلام را می‌شنوند، می‌آید و او در وعده‌هایش امین است و او قادر خواهد بود بذرهای کاشته شده در قلوب مردم را طبق نیازهایشان رشد دهد. و به آنان حیات ابدی ببخشد.
پس برای کارهای خدا صبورانه و با دعا انتظار بکشیم. آمین!